เรื่องเล่าจาก เหล็กกับกระดาษ

บนโต๊ะทำงานแห่งหนึ่ง ลวดหนีบกระดาษเล็กๆ
กำลังจับกลุ่มคุยกันอย่างไม่พอใจ
"ฉันไม่อยากทำงานนี้เลย ทำไมสิ่งซึ่งทำจากเหล็กที่แข็งแกร่งอย่างพวกเรา
จึงต้องมาคอยยึดกระดาษบอบบางเหล่านี้เข้าไว้ด้วยกัน ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ"
" นั่นสิ เสียทีที่เกิดเป็นเหล็ก เราน่าจะไปทำงานอย่างอื่นที่ท้าทายกว่านี้"
อีกกลุ่มหนึ่งสนับสนุน
"แต่พวกท่านมีค่ามากจริงๆนะ"
กระดาษแผ่นที่วางอยู่ใกล้ๆ กล่าว
"การถูกยึดติดด้วยกาวเหมาะสำหรับการดาษที่อยากอยู่คู่กันตลอดไป
แต่สำหรับพวกที่ยังไม่แน่ใจ หรือต้องการรวมกลุ่มเพื่อทำงานบางอย่าง
ลวดหนีบกระดาษทำให้พวกเรารวมกลุ่มโดยเป็นตัวของตัวเอง
และยังสามารถเป็นอิสระได้เมื่อเสร็จงาน"
"แต่นั่นไม่ใช่ธุระที่ลวดเหล็กอย่างพวกเราจะไปช่วยเหลือพวกเจ้าหรอกนะ"
ลวดหนีบกระดาษกล่าวอย่างหยิ่งๆ
.............

"ใครบอกพวกเจ้ากันว่าธุระไม่ใช่…"
แม่เหล็กชราที่ฟังยู่เงียบๆ มาตั้งแต่ต้นกล่าว
"ไม่มีใครเคยเล่าเรื่องของเหล็กกับกระดาษให้พวกเจ้าฟังกันเลยหรือไง
เข้ามาใกล้ๆสิ ยายจะเล่าให้ฟัง"
..................
วงสนทนายุติลงฉับพลัน และข้าวของบนโต๊ะก็พากันมาล้อมวงรอบแม่เหล็กชรา เพื่อฟังนิทาน…
..................

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีเหล็กกล้าที่แข็งแกร่งแท่งหนึ่งได้ช่วยเหลือกระดาษเล็กๆ
แผ่นหนึ่งให้รอดจากการพลัดตกลงไปในน้ำ…
(ถึงตอนนี้ลวดหนีบกระดาษพากันเคาะโต๊ะเสียงดัง)
"ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของท่านเลย
และหวังว่าคงมีโอกาสได้ช่วยเหลือท่านบ้างในวันข้างหน้า"
กระดาษผู้บอบบางกล่าว
แท่งเหล็กเพียงแต่ยิ้มรับ และเดินจากไปพร้อมกับนึกในใจว่า
"โธ่เจ้ากระดาษแผ่นน้อยกระจ้อยร่อย
มีหรือจะมาช่วยเหลือเหล็กกล้าที่แข็งแกร่งอย่างเราได้"
(คราวนี้กลุ่มลวดหนีบกระดาษทำเสียงเฮ…
ลั่นจนแม่เหล็กชราต้องหันไปทำตาเขียวใส่ ก่อนจะเล่าต่อ)
วันเวลาผ่านไป กระดาษแผ่นน้อยท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆ พร้อมๆกับสายลม
วันหนึ่งขณะลมสงบ กระดาษแวะเยี่ยมเพื่อนของมันที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง
และได้พบกับแท่งเหล็กที่เคยช่วยเหลือมันอีกครั้ง
แต่ทว่าคราวนี้แท่งเหล็กดูหมอง ไม่สดใส่แวววาวเหมือนเคย
"ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย และไม่แข็งแรงเหมือนอย่างแต่ก่อน"
แท่งเหล็กกล่าวอย่างช้าๆ
"อย่าพึ่งกังวลใจ ฉันสามารถช่วยท่านได้
รอประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น"
กระดาษปลอบก่อนที่จะจากไป
.....................
ไม่นานกระดาษก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับญาติๆของมัน
กระดาษทรายช่วยกันขัดสนิมออกจากแท่งเหล็กจนหมด
และกระดาษนุ่มน้องเล็กก็ช่วยเช็ดแท่งเหล็กจนแวววาว
แท่งเหล็กดีใจมาก
มันกล่าวขอบคุณพร้อมกับขอโทษที่เคยคิดดูหมิ่นพวกกระดาษ
และต่างก็สัญญาว่าจะเป็นเพื่อนที่ดี และคอยช่วยเหลือกันตลอดไป…
(ตอนนี้ลวดหนีบกระดาษกลุ่มหนึ่งหันไปถามว่า
กระดาษทรายหน้าตาเป็นอย่างไร)
แม่เหล็กผู้ชราจบเรื่องของเหล็กกับกระดาษลงเพียงแค่นี้
(แต่บางทีพวกลวดหนีบกระดาษเด็กๆ กับกระดาษถ่ายเอกสาร
อาจมีนิทานเรื่องใหม่ของพวกมันเอง…ซึ่งเป็นเรื่องที่เราจะต้องคอยฟังกันต่อไป)

ที่มา บ้านใส่ใจ  เหล็กกับกระดาษ