บันทึกแด่ลูกรัก “น้ำใจ”
ขอให้ลูกมีน้ำใจต่อทุกๆ คน ดังนี้
๑. โอบอ้อมอารี
๒. วจีไพเราะ
๓. สงเคราะห์ผู้อื่น
๔. วางตนให้เหมาะสม
การมีน้ำใจต่อทุกคนเป็นเสน่ห์สำหรับมนุษย์ในยุคนี้
ลูกมีน้ำใจต่อเพื่อน
เพื่อนก็จักมีน้ำใจต่อเรา
แต่ถ้าเพื่อนไม่มีน้ำใจต่อเราอย่าไปโกรธเขา
คิดเสียว่า ไม่เป็นไร...เราทำเองได้
…………………………………………………………………………………………………………………
คนโบราณกล่าวว่า
“รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี”
การให้อภัยเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ ตลอดกาล
การแก้แค้น เป็นชัยชนะที่ไม่ยั่งยืน
การแก้แค้นเป็นชัยชนะเพียงชั่วคราวเท่านั้น
ถ้าลูกต้องการชนะตลอดไปจงให้อภัยเป็นดีที่สุด
ลูกลองสังเกต คนโง่...มักอวดตัวว่าฉลาด หรือ
อยากให้คนอื่นรู้ว่าเราฉลาด จึงโอ้อวด คุยเบ่ง
ทับถมคนอื่นจงระวังไว้ให้ดี
ส่วนคนฉลาด มักไม่อวดตัว
จักเป็นคนอ่อนน้อม ถ่อมตนไม่หยิ่งยะโส ไม่โอหัง
โกรธ คือ โง่ โมโห คือ บ้า
ไม่โกรธดีกว่า จะได้ไม่บ้า ไม่โง่
………………………………………………………………………………………………………………………..
การทำผิด...เป็นสิ่งที่ต้องปรับปรุง แก้ไข
การทำถูก...เป็นสิ่งที่ต้องพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นไป
ลูกอย่ากังวล ว่าเราทำผิด แล้วอย่าเสียใจเกินไป
เรายังเล็ก ถ้าผิดแล้ว เราก็แก้ไขให้ดีขึ้น
จงจำไว้ว่า ทุกอย่างแก้ไขได้
ลูกจงเคารพ คำสั่ง วินัย และเคารพผู้อื่น
ลูกจงอย่าทำให้ใคร โกรธง่ายๆ
ลูกจงอย่าโกรธใครง่ายๆ
ลูกจงขอบคุณ และขอบใจใครบ่อยๆ จนเคยชิน
และขอโทษเมื่อทำพลาดหรือพลั้งเผลอไป
“น้ำใจดีเป็นสิ่งที่พึงปรารถนาของคนทั้งโลก”
………………………………………………………………………………………………………………………….
ลูกรัก...การที่จักทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้สำเร็จ
สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต้องได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่าย
เพราะฉะนั้นลูกต้องร่วมมือกับผู้อื่นด้วย
เมื่อลูกต้องการทำสิ่งใด ก็จะได้รับความร่วมมือเช่นกัน
โบราณท่านว่า...
“ฆ่าคนได้รับโทษ ฆ่าความโกรธได้รับบุญ”
“ดูคนดีที่การกระทำ ดูผู้นำดูที่การเสียสละ”
“อยู่คนเดียวระวังความคิด อยู่กับญาติมิตรระวังคำพูด”
ลูกต้องอย่าเมินเฉยต่อการช่วยเหลือผู้อื่น
ลูกต้องเป็นคนมีน้ำใจต่อผู้อื่นเสมอ
ลูกควรจักช่วยเหลือผู้อื่นทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์
แต่พึงระวังว่า...
การช่วยเหลือนั้นจักสำเร็จประโยชน์เมื่อช่วยอย่างถูกวิธี
………………………………………………………………………………………………………………………….
ลูกรัก...ต้องช่วยเหลือผู้อื่นสม่ำเสมอ
การช่วยเหลือผู้อื่น จักทำให้ลูกสุขใจเมื่องานสำเร็จ
ช่วยโดยการพูดการจา...ให้คำปรึกษา
ช่วยด้วยการกระทำในสิ่งที่ถูก
ช่วยด้วยการคิดให้ อย่าไปคิดเอาของเพื่อน
ช่วยด้วยเงิน (ให้อย่างพอควร แต่อย่าให้ยืม)
เรามิได้เกิดมาเพื่อที่จะเป็นทุกข์
แต่เกิดมาเพื่อที่จักทำให้ผู้อื่นเป็นสุข...
ลูกช่วยตัวเองไม่ได้...ผู้ผิดคือพ่อและแม่
ลูกช่วยตัวเองได้เมื่อใด...ผู้เป็นสุขใจคือพ่อ - แม่ - ลูก
ถ้าลูกอยากเป็นคนที่มีความสุขใจ
ลูกต้อง...มองส่วนดีของเขา
...มองส่วนเสียของเรา แล้วปรับปรุงให้ดีขึ้น
……………………………………………………………………………………………………………………………
ขอบคุณบทความดี ๆ จาก http://www.dhammajak.net
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น